Cerebellaire ataxie (dronkemansgang door aandoening kleine hersenen)

SDCA1 is een neurodegeneratieve ziekte  De eerste tekenen van de ziekte verschijnen tussen de leeftijd van 4-8 weken. De symptomen zijn bewegingsstoornissen, verlies van stabiliteit en moeite met het coördineren van bewegingen van hun benen. Over het algemeen zijn de honden die getroffen zijn door SDCA1 euthanaseren.

De SDCA2 heeft variabele symptomen in termen van ernst van het begin van de ziekte en histologische laesie. Meestal worden de eerste symptomen waargenomen tussen de leeftijd van 4 en 6 weken. De belangrijkste symptomen zijn onvoldoende coördinatie van bewegingen en een gewichtsverlies.

Cerebellaire ataxie is aandoening van de kleine hersenen (cerebellum), is het centrum van de fijne coördinatie, waarvandaan door het ruggenmerg en het perifeer zenuwstelsel informatie naar de spieren gestuurd wordt. waarbij een verstoring in het evenwicht en de coördinatie van bewegingen optreedt. De kleine hersenen zorgen voor de fijne coördinatie van de snelheid, kracht en het bereik van de bewegingen van de spieren. Een verstoring in de kleine hersenen zorgt daardoor voor coördinatieproblemen (ataxie). De oorzaken voor deze verstoring in de kleine hersenen zijn verschillend.

 De ziekte kan zich al uiten als de pup begint met lopen. Zowel teven als reuen kunnen er gelijkwaardig mee worden belast. Er is gebleken dat de eerste verschijnselen zich uiten in het knikken met het hoofd, problemen met het staan, gansachtig lopen of overstappen en het wijd staan met de poten, uitgespreid als een statief om zichzelf te stabiliseren. Dit zet door tot en kan variëren van: zwabberend lopen, trillen van het lichaam, trillende ogen, het slepen met de tenen, struikelen, omvallen en soms is het voor de hond zelfs onmogelijk om op te staan. Het vermoeden is dat het een autosomale recessieve erfelijke aandoening is.

Er zijn gelukkig testen voor deze ziekte 

SCDA 1 en SCDA 2